Stacja Płaczki

Przystanek osobowy z torem przeładunkowym.

Schemat stacyjny

Zarys historyczny Płaczek

Pierwsze wzmianki o wsi Płaczki pochodzą z XIV wieku, kiedy to należała do szlacheckiego rodu Junoszy. W XVI w. należała do rodu Słupskich, a później Ptaszkowskich. W XVIII wieku wieś trafia we władanie rodziny Korytowskich, którzy znacznie rozwinęli majątek. Na początku XIX w. wznieśli okazały dwór, który z późniejszymi modyfikacjami przetrwał do dzisiaj, jednak w katastrofalnym stanie.

Od 1880 roku Płaczki jak i większość okolicznych wsi przechodzi we władanie niemieckie. Jednym z niemieckich właścicieli był Fritz Wilke. Majątek w latach 20-tych liczył 292 hektary. O bogactwie majątku w Płaczkach może świadczyć fakt funkcjonowania kolejki folwarcznej, która służyła do zwożenia płodów rolnych z całego terenu majątku. Zlikwidowana na przełomie 1946 i 1947.

Główne zabudowania majątku graniczą z terenem stacyjnym. W czasach powojennych na terenie wsi funkcjonowała spółdzielnia rolnicza podległa kombinatowi w Śnieciskach. Na stację dostarczano głównie węgiel i nawozy, natomiast odbierano wyprodukowane dobra. Po likwidacji spółdzielni - głównego pracodawcy mieszkańców - wieś oddalona od głównych szlaków komunikacyjnych znacznie podupadła.

Kilka słów o stacji w Płaczkach

Stacja płaczki to przystanek kolejki położony między Annopolem, a Śnieciskami. Na stacji oprócz toru głównego znajduje się mijanka, wykorzystywana jako tor ładunkowy. Na teren stacji prowadzi charakterystyczna brukowana droga. Peron to typowa konstrukcja ziemna z krawędzią z betonowych krawężników. Na torze ładunkowym zamontowane są dwie wykolejnice.

Do 2004 roku na stacji znajdował się okazały - jak na tereny wiejskie - murowany parterowy budynek stacyjny. Podobny zachował się do dziś na terenie byłej stacji Krerowo i jest wykorzystywany w celach mieszkalnych. Najprawdopodobniej budynki zostały wybudowane w latach 50-tych po przebudowie linii.

Budynek stacji Płaczki posiadał dwa odrębne wejścia w jednym z nich mieściła się poczekalnia, w drugim zaś pomieszczenia socjalne dla pracowników. Ogrzewanie stanowiły dwa piece kaflowe. Stacja posiadała własne oświetlenie, załączane z budynku. W tyle obok budynku znajdowała sie szopka narzędziowa, wykonana z pudła wąskotorowego wagonu towarowego. Część socjalna była odgrodzona drewnianym płotkiem od reszty stacji.


a/









W 2019 roku dokonano przebudowy lokalnej drogi, kładąc na niej dywanik asfaltowy. Przebudowano również przejazd kolejki.